2 maanden na uitslag.

Hi!


Daar was ik weer, 2 maanden na de uitslag van 24 juni.



Mijn vader heeft voetbal op de tv dus ik ga schrijven! :)


Ja hoe gaat het nu met mij? Wel goed hoor! Met mij gaat het altijd goed ;)
Ik heb helemaal niet het idee dat het al 2 maanden is geleden dat ik de uitslag, genezen kreeg.
Wat gaat het dan snel, 2 maanden verder en 2x zo sterk.
Het is niet dat ik het vergeten ben, nee zoiets vergeet je nooit. Ik ben 'gewoon' verder gegaan met het leven.
Ik leef weer, ik geniet en vooral: ik pak alles weer op.
Het is niet zomaar iets geweest de periode van verdriet, dingen die er bij inschieten en vooral een periode van hoop, heel veel hoop. Maar ook een mooie periode, je leert je echte vrienden kennen. Ook heb ik geleerd wat genieten is en dat er zomaar een dag kan komen, een dag wat alles kan veranderen.
Maar wat was deze periode eigenlijk van mijn leven? Een korte periode, want ik geef nog lang niet op hoor!
Een periode om zeker trots op te zijn, trots op mezelf. Hoe ik nu in het leven sta, kan niemand me afpakken en ik heb het op eigen kracht gedaan.
Dat een mens zo sterk kan zijn, dat had ik nooit gedacht. Het is ook niet uit te leggen, je moet het zelf meemaken.
Ook iedereen die me heeft gesteund, daar put je ook veel kracht uit hoor!
Ik heb trouwens veel steun gehad aan quotes en mooie nummers. Ik heb er heel veel verzameld en gelezen. Soms raken teksten je echt en herken je jezelf erin.

Maar ik ga verder met mijn leven.

Ik ga door met werken. Ik ben begonnen met hardlopen, dit gaat steeds beter. Ik ga deze week weer stage lopen en naar school. Ik ga plannen maken voor de toekomst!

Fijn dat je kan plannen, gewoon dingen bedenken en kijken of het mogelijk is.

Ik wil graag volgend jaar in de zomervakantie vrijwilligerswerk doen in het buitenland. Ik heb het gevoel dat ik wat van de wereld moet zien en mensen moet helpen. Iemand helpen om beter te worden, iemand helpen positiever in het leven te staan. Al is het maar één iemand, het is weer één.

En misschien volgen er meer.
Iemand helpen omdat mijn ervaring is dat als je geholpen word, je alleen maar sterker word en doorzet.

Maar soms wil je ook teveel doen en moet je echt om jezelf denken. Dit komt omdat ik veel wil doen en wil leven.

Maar: You can do anything, but not everything.

Ik luister nu het liedje: Fire van Gavin DeGraw. Echt een heerlijk nummer! We on fire!

Ja on fire. Vuur van kracht een bijna niet te stoppen. Ach dat past wel bij mij dacht ik! :)

Nu ga ik verder met informatie zoeken over het vrijwilligerswerk! Dit is iets wat ik echt wil doen, eerst sparen! :) ;) Maar wel iets om naar uit te kijken, een doel!!!

xx
Oooh ja ik heb gelukkig nieuwhaar gevierd! :p

24 juni. Uitslag!

Ik ben de hele tijd vergeten een nieuwe blog te schrijven over de uitslag. Maar niet getreurd, hier is hij dan! Na weer 'gewoon' verder te zijn gegaan met mijn leven.

Ik heb 24 juni te horen gekregen dat ik ben genezen!!!!! Echt super nieuws was dat! Ergens had ik heb wel verwacht, maar ik zeg altijd: Je weet maar nooit!

Die dag was ik zo zenuwachtig. Ik had 's morgens eerst nog gewerkt, even niet denken wat er
 's middags ging gebeuren. Maar toen was het zover. Ik zat met mijn vader in de wachtkamer het liep zelfs nog wel een half uur uit. Dat wens je niemand, zo lang wachten met knikkende knieën. Het was erop of eronder.

En toen werd mijn naam geroepen, whaaaa kleine hartverzakking!
We gingen zitten, en de internist zei: Je bent zo goed als genezen! Nou toen maakte ik een vreugdedansje in mijn beleving.
Dat was het enigste wat ik wilde horen. Hij keek de beelden van de PET-scan nog even en zei dat het er goed uit zag.
Whieooeee!
De internist zei dat ik de eerste 3 maanden heen moest voor controle, daarna 1 keer in het half jaar. En dan nog 1 keer in het jaar. Dit tot ik 28 ben! Ik blijf dus 10 jaar onder controle, een fijn gevoel!
Hij zei: Als je 28 bent laat ik je gaan. Nou daar gaan we vanuit!

En toen was het feest! Eerst even de stad in om taart te halen voor de verpleegkundigen op de afdeling. Nog even gepraat en toen naar huis! Ik heb nog nooit zo lang gelachen, maar het besef kwam pas later. Als je erover praat, komt alles los.
Dan ga je beseffen: Ik heb het geflikt! En zolang je blijft doorvechten kom je heel erg ver!

Vooral met de steun van familie, lieve collega's en vrienden kom je ook een heel eind!
Als je maar in jezelf gelooft en positief in het leven blijft staan.

Ik ga na de vakantie weer verder met school, ik ga weer stage lopen!
Ik ga door met werken en met 'leven' Ik heb ondertussen mijn rijbewijs gehaald.

Ik bedenk doelen in mijn leven en ik ga genieten, heel erg genieten!
Genieten van kleine dingen, die je eerst nooit zag.






Soms gebeuren er dingen die je niet verwacht, die je hart doet breken en je doet vergeten hoe je lacht.
Toch zullen die dingen die je zwak doen voelen je uiteindelijk sterker maken.

Ik zal vechten voor iemand die voor mij vecht.
Dat is wat een stem in mij zegt.
Ik zal me niet gek laten maken door wat mensen zeggen.
Ik ga me daar niet zomaar bij neer leggen.

Samen sta je sterk en kom je er sterker uit.

Alles heeft een reden. Ik zal leven en niet voor even!


xx